Błędy przeszłości i koniec świata - Erika Johansen "Losy Tearlingu"

   Czy wiecie, że dzisiaj, w sobotę dwudziestego trzeciego września, ma się podobno skończyć świat? I to w iście wybuchowy sposób, ponieważ uderzyć w kulę ziemską ma wielka asteroida. Tak to sobie z Apokalipsy św. Jana wydumał amerykański pisarz David Meade (choć innych wieszczów jest sporo, wystarczy otworzyć "internety"). Cóż, pozostaje nam zapiąć pasy i przygotować się na ostrą jazdę bez trzymanki... aż do następnej przepowiedni.

   Niektórzy końca świata upatrują w kosmosie, jednak dla Kelsea nie przybiera on jednej, konkretnej postaci. Może jest nim Szkarłatna Królowa, która więzi dziewczynę w swoich lochach? Może raczej okrutny, czarny cień, pałający nienawiścią do wszystkiego, co żywe? Mortmesneńskie wojska? Chciwy, bezlitosny Kościół?  A może tajemnicze, przerażające istoty, które zaczynają siać coraz większe zniszczenie w wioskach i miasteczkach obu królestw? Każda z tych opcji napawa młodą królową przerażeniem i rozpaczą, a jak by tego było mało, ponownie dostaje się we władzę wizji, tym razem dotyczących upadku Miasta stworzonego przez Williama Teara.

   "Losy Tearlingu" to ostatnia część fantastyczno-dystopijnej trylogii Eriki Johansen. Dowiemy się w niej, dlaczego istnieją dwa szafiry Teara, jak potoczyły się dalsze losy Lily i pozostałych uciekinierów ze starego świata, a także kim jest mroczna istota, która zagraża królestwom Tearlingu i Mortmesne. Zobaczymy agonię Demesne i Nowego Londynu i razem z Kelsea staniemy przed wyborem, który może doprowadzić świat do chaosu, a wszystkich bohaterów do śmierci.

   Wiele osób nie lubi ostatnich tomów trylogii i potrafię to zrozumieć. Często wyobrażenia czytelnika na temat tego, jak opowieść powinna się zakończyć, nie pokrywają się z wizją pisarza, powodując niechęć tego pierwszego, oburzenie, a nawet złość, rzucanie książką o ścianę i przysięganie na groby przodków, że już nigdy po nic napisane przez tego autora nie sięgnie. Ja jednak należę do grupy, która potrafi znaleźć satysfakcję w każdym zakończeniu, nawet takim, które zostawia mnie ze smutnym uśmiechem na ustach i kłuciem w sercu. Słodko-gorzkim rozstaniem była dla mnie końcówka "Powrotu króla", tak też zakończyła się trylogia o "Z mgły zrodzonym". O dziwo, do słodko-gorzkiego wora wrzucę również "Losy Tearlingu". Nie będę zdradzać zakończenia, powiem tylko, że choć zupełnie się go nie spodziewałam i zaskoczyło mnie całkowicie, nie potrafię sobie równocześnie wyobrazić innego, mimo drzazgi w sercu i bólu po stracie bohaterów, z którymi się zżyłam i których polubiłam.

   Podsumowując całą trylogię o świecie Tearlingu - polecam z całego serca. Erika Johansen stworzyła plejadę ciekawych postaci (Kelsea z trzeciego tomu to znowu ta dziewczyna, która zrobiła na mnie takie wrażenie w części pierwszej) i ciekawą mieszankę gatunków fantastyki i dystopii, a wszystko to łączy sprawne i lotne pióro autorki. Opowieść o Tearlingu to nie tylko wciągająca i dynamiczna historia, ale także ostrzeżenie, że odrzucanie i zapominanie przeszłości prowadzi do powtarzania tych samych błędów i w rezultacie do bólu, okrucieństwa i zniszczenia.

tytuł: Losy Tearlingu
autor: Erika Johansen
wydawnictwo: Galeria Książki
ilość stron: 519


ocena: ★★★★☆